Oj, jakbym wiedziała, że do premii dzisiejszego etapu Tour de Pologne na Głodówce jest taki kawał, to bym jednak podjechała rowerem! Chyba z godzinę lazłam tu na piechotę :) Jakoś w dodatku nie pomyślałam, żeby coś zjeść przedtem więc ratowałam się po drodze w bacówce serkami ;)
Niestety, akurat premia na Głodówce nie jest zbyt spektakularna. Podjazd z Zakopanego do Głodówki to dla kolarzy zawodowych nie jest żadne wyzwanie i czołówka do premii dojechała w tempie, jak na moje oko, około 30 km/h więc ani nie było okazji im się przyjrzeć ani zdjęcia za bardzo nie powychodziły :)
A pan w niebieskobiałym kolarskim wdzianku, który przedstawił mi się jako tata znanego kolarza, Piotra Formickiego, jakoś niechcący znalazł się w kadrze ;)
 

z kwatery powolny spacerek (upał, nie chciało mi się szybciej) na piechotę do Termy po pakiet startowy i powrót. 

I znów tutaj jestem.
Niedawno w sumie wróciłam z Zakopanego, ale cóż poradzę, że Tatra Road Race i Tour de Pologne Amatorów miały tak bliskie terminy ;P Wróciłam z 10cio-dniowego urlopu ale skorzystałam z okazji, jaką był ponowny wyjazd na wyścig w górach, żeby tu pobyć trochę więcej niż jeden dzień.
Kilka godzin w samochodzie, po drodze trochę kropiło i wyglądało na to, że znów, podobnie jak przy poprzednim pobycie, nie uda się wieczorem, po dojechaniu na miejsce, pójść pokręcić. Dojechałam do Bukowiny dość ekspresowo, w porównaniu do innych wyjazdów w Tatry, bo cała droga, razem z postojem na jakieś jedzenie, zajęła około 7h. Być może to zasługa dziwnego dnia (środa).
W każdym razie zajechałam do kwatery na Olczańskim Wierchu dość wcześnie. Rozładowałam graty i poszłam na późny obiad do Zbójnicówki, gdzie skierowali mnie mili panowie odpoczywający pod sklepem, który miałam dosłownie obok kwatery.
Ze Zbójnicówki przepiękny widok, niestety, zapowiadał on rychłą ulewę, która faktycznie nastąpiła. Zanim jednak skończyłam jeść, ulewa sobie poszła i zaczęło się przejaśniać. Przeszłam się kawałek w górę Bukowiny ale doszłam do wniosku, że jest szansa jednak pójść na rower. Wróciłam więc, szybko się przebrałam i poleciałam na rower, aby choć trochę rozprostować kulasy po podróży.
Wyszłam późno, ale w najpiękniejszej możliwej porze. Zrobiłam małe kółko: zjechałam w dół do centrum Bukowiny, potem dalej w dół w kierunku Białki ale odbiłam stamtąd na Rusiński Wierch. To był niezły podjazd - około 4km z nachyleniem średnim 5% :) Pierwsza jego część (8% nachylenia!) poszła mi szybko ale potem trochę oklapłam XD 
Zresztą i tak miało być dzisiaj s1 ale to raczej mi nie wyszło ;D





Jadąc wzdłuż Rusińskiego Wierchu gapiłam się jak cielę na zachodzące słońce oraz w przeciwną stronę, dobrze, że tu nie było za bardzo dziur w asfalcie bo chyba bym musiała zbierać zęby po tej wycieczce! ;)





Po dotarciu do znajomego mi już (ze spaceru) skrzyżowania, doszłam do wniosku, że nie chce mi się jeszcze wracać więc skręciłam w prawo na zjazd w stronę Gronia. Zapowiadało się potem długie wspinanie z powrotem więc nie zjechałam do samego końca. Zresztą zaczęło się już robić ciemnawo a ja nie wzięłam dobrej lampy, tylko "sygnałówkę" na przód. Pogapiłam się więc chwilę na pięknie snującą się mgłę i wróciłam do domu.





Okazało się potem, że przypadkiem zwiedziłam kawałek trasy Tour de Pologne, tylko na odwyrtkę, tzn. w przeciwnym kierunku :) Z Gronia będziemy się wspinać a Rusińskim Wierchem zjeżdżać a potem znów wspinać do Bukowiny do mety... :)