Kolano mnie rano bolało ale mniej niż wczoraj. Postanowiłam je w związku z tym rozruszać, oczywiście na rowerze ;) Rzeczywiście się rozruszało ale po odsiedzeniu swojego przy biurku znowu zaczęło bardziej boleć. No więc dla odmiany Lioton i Voltaren ;)

Wracałam do domu krótką trasą, ze względu na kolano. Miałam po drodze dwóch towarzyszy. Jednym z nich był Przyjaciel Damiana, Wiatr. Trochę pomagał ale bardziej jednak przeszkadzał. Na Sikorskiego dawał z boku tak mocno, że zwiewało mnie na lewą stronę chodnika :)
Na Sikorskiego też dołączył się drugi towarzysz. Młody chłopak, który dogonił mnie na rowerze, zagadnął mnie. Trochę się zdziwiłam, spytałam czy się znamy. Nie znamy się :) Jechał z Gocławia na Kabaty czyli prawie moja standardowa trasa od rodziców. Pogadaliśmy chwilę o Mazovii i o Polandbiku - jak się okazuje chłopak właśnie przeszedł z MJ, gdzie w generalce był siódmy (!) do M1. W tej nowej kategorii chyba będzie miał nieco trudniej żeby być w ścisłej czołówce.
Ponieważ jednak rozmowa się przestała kleić, pożegnałam go przy którymś skrzyżowaniu, odbijając na drugą stronę ulicy.

A w ogóle to dzisiaj doszłam do wniosku (ale to nie pod wpływem tego drugiego towarzysza), że niektóre osoby mają wsporniki siodła tak głęboko, że koniec wystający przed oczami przesłania im rzeczywistość.