Jechać to Giga, nie jechać, jechać, nie jechać, jechać, nie jechać. Marek wiózł mnie i Krzyśka do Nowego Dworu a ja już miałam tętno koło 100 :)
Tak naprawdę to już była zdecydowana, żeby jechać, zgodnie z tym co wykładali na Teorii Podejmowania Decyzji na studiach, jest to tzw. decyzja a'priori. To znaczy, z góry się na coś nastawiam i wyszukuję preteksty żeby odrzucać wszystkie alternatywy.

W drodze na start spotykamy Tomka. Jest tak skupiony na rowerze, że nas nie zauważa, dopiero jak krzyczymy do niego. Przy TOIach stoi Olaf. Marek wdaje się z nim w pogawędkę, a ja MUSZĘ do kibelka :) Jak wychodzę to Olafa już nie ma.

Start z 6 sektora. Prosiłam o przesunięcie z 4 bo nie lubię, jak mnie wszyscy wyprzedzają. 6 jest optymalny, bo ci co mają wyrwać do przodu to wyrywają, i tyle ich widzieli, a ci, co mają odpaść, odpadają - i też tyle ich widzieli. Ani ja za bardzo nie wyprzedzam, ani mnie nie wyprzedzają.

Dojście do sektora wąskie, ciasne, ruch w obie strony, rowery zawadzają się kierownicami, pedałami... Kawałek idę po trawniku i ... właże w psią kupę. Podobno to na szczęście. Ludzie zawsze znajdą wyjaśnienie dla nawet takiego idiotyzmu jak wlezienie w psią kupę.

Przez chwilę próbuję się pozbyć tego z buta, na krawężniku, na trawie, ni cholery - odporne gówno. Trudno, pewnie się wyczyści jak parę razy będę musiała zejść z roweru w błoto albo piach. Przed startem jeszcze izotonik i baton.

Start. Na początek trochę asfaltu. Jeszcze pamiętam, że mam nie dawać czadu na razie, w końcu jadę nie 50 tylko 70 km, więc nie silę się zbytnio na wyprzedzanie. Potem strasznie pylista szutrówka.


Ale jak tylko wpadamy na ubitą leśną drogę, zapominam, że miałam nie gnać.
Jedzie mi się wprost świetnie, nogi same kręcą. Skupiam się na trasie. Nawet nie wiem czy wyprzedzam, po prostu płynę. Znalazłam dzisiaj FLOW :) Trochę błota, tu wybieram złą ścieżkę w ścisku i muszę zejść z roweru. Ale zaraz wsiadam i lecę dalej. Chyba mi ktoś cyka fotkę jak przedzieram się skrajem błota po łapiących za twarz gałęziach.


Pierwszy bufet niespodziewanie szybko. Mała kontrola - pół butelki. Dobra, łapię Powera i do kieszonki. Jak się okazało, przydał się, bo potem dłuuuugo nie było żadnego bufetu. Tak czy siak kolejne bufety olewam.

Trasa ładna, zróżnicowana. Błota niewiele, trochę piachów, mało górek. Górki, z wyjątkiem dwóch - do podjechania. Zjazdy - z wyjątkiem jednego - do zjechania. Zjeżdżam też z takiego straszliwego zjazdu, że aż muszę trzymać oczy wytrzeszczone, żeby ich nie zamknąć ze strachu. Daję sobie w myślach medal za ten zjazd - za odwagę.

Gdzieś po drodze widzę z boku trasy koszulkę Bikestats i wysoką sylwetkę. Trochę się dziwię, ale to chyba awaria. Krzyczę "Cześć!" i słyszę Damiana: "Brawo! Zasuwaj!". No to zasuwam.

Niewystarczająco, bo za chwilę Damian już siedzi mi na plecach i nabija się "Co to, spacerek?". Chwilę jedziemy razem. Jedzie Mega. Mega? Jak to Mega? Wyjaśnia, że kiepska kondycja a poza tym ma napęd spięty na ostre bo przerzutka zepsuta. No dobra... Dobra ściema nie jest zła :P Oczywiście, jadę za wolno więc zaraz mnie wyprzedza i słyszę z przodu tylko "Lewa! Lewa! Lewa!" i już Go nie widać.

Deszcz zaczyna kropić. Trochę mnie to martwi bo w błocie sobie nie radzę. Ale nie długo. Nie zdążyło zmoczyć ścieżek - zaraz się przejaśnia i wychodzi słońce. Las jest piękny i pachnący.


Pięknie, prawda?

Już niedługo rozjazd na Giga. Mam dużo czasu do zamknięcia rozjazdu więc się nie stresuję. Jak widzę tabliczkę, nie zastanawiam się, odbijam.

Przez chwilę nikogo przede mną, nikogo za mną. Jednak po paru kaemach mijam dwójkę, chyba Megowców. Dziewczyna krzyczy, że szkoda tak pędzić w taką piękną pogodę i trzeba popodziwiać las. Nie zwracam na nią uwagi, zasuwam dalej.

Szybka kontrola licznika – mam szansę na 3:30, jeśli utrzymam tempo.

Ktoś tam mnie przegania, pewnie jakiś zmarudziły Gigowiec. Potem ktoś mnie dogania i sapie mi na plecach. Oboje podchodzimy jakiś podjazd. Nogi już mam zmęczone i nie daję rady podjechać. Mój towarzysz narzeka na przeskakujący łańcuch. To dość leciwy rowerzysta, ale po podejściu wsiada na rower i szybko mi ucieka.

Stosowny limeryk (by limerykarnia.pl):
O starym bajkerze raz w Nowym Dworze
mówiły panny: "Stary i może!".
"Zwłaszcza w długim dystansie
jeździ, jakby był w transie,
i bardzo duży skok ma (w amorze)".

Za jakiś czas mam kolejnego rowerzystę na karku. Chcę go przepuścić, ale krzyczy „Jedź!”. Niestety, wymiękam na tym samym zjeździe, na którym wymiękłam na poprzedniej pętli. Ten za mną nie wymięka i ucieka mi. Spotykam go potem jeszcze raz – stoi z boku i krzyczy „Masz imbus?” Zatrzymuję się, bo mam. Mówi, że pogubił śruby, chyba od mostka, i kierownica mu odpada. Na szczęście ma jeszcze dwie śruby, musi je tylko dokręcić. No nieźle… Zostawiam mu klucz i jadę dalej.

Gdzieśtam po drodze mijam oznaczenia – do mety jeszcze 35, 25, potem 20 km. Póki co, zgadza się z licznikiem, chociaż wiem z doświadczenia, że dystanse na Mazovii są… nieco płynne.

Końcówka już bez przygód, choć jestem tak zmęczona, że się trochę wlokę. Druga pętla zdecydowanie wolniejsza, trochę mnie to martwi bo nie będzie 3:30, raczej bliżej 4:00 – jak pierwotnie sądziłam.

Gdy widzę oznaczenie 5 km do mety, na liczniku mam około 60 km. Hę? Zaraz potem 3 km, 2 km… Hę?

Końcówka ciężka, na ostatniej prostej wmordewind. Próbuję utrzymać 30 km/h. Ktoś mnie dopinguje.

Gdy wjeżdżam na metę po 3:28 licznik pokazuje 64,5 km. Znowu organizatorzy zjedli parę kilometrów.

Nikt mnie nie wita, bo Marek z Krzyśkiem pewnie zakładali 4h :(

Chwilę stoję i wyrzucam z siebie powietrze. Izotonika w paśniku zbrakło :( więc wypijam chyba z 6 kubeczków wody. Na metę dojeżdża biker, któremu pożyczyłam klucz, oddaje mi klucz, zamieniamy kilka słów.
Dzwonię do Marka, i zaraz Marek z Krzyśkiem się pojawiają. Krzysiek już dawno z Mega (02:29:15), przebrany, rower umyty.

Kręcimy się jeszcze chwilę. Marek z Krzyśkiem myją mi rower :D Oglądamy dekorację kobiet Giga, gadamy chwilę z Tomkiem (Mega 02:00:03) i zbieramy się.

Psia kupa, niestety, trzyma się dobrze.

Łapiemy jeszcze jedną, na oponie roweru, wracając do auta. Co za gówniany dzień :)

Miejsce Giga K Open: 6/8 , Kat: 3/3. Ale – przyjechałam tylko pół godziny po najlepszej! :) :)
Czas: 03:28:41
I awans do 3 sektora :D



kadencja 79/115
KOW: 8

obciążenie: 8 x 148 = 1184